„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie.”
Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
„Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Schematu II Pomocy Technicznej „Krajowa Sieć Obszarów Wiejskich” Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020”.
ŁĄCKO
Pobierz informator: Informator Łącka. Opowieść o szachulcu.pdf (1,39MB)
Opowieść o szachulcu
Łącko leży w obrębie Krainy w Kratę. Jako cenny zespół historyczno – architektoniczno – przyrodniczy jest tej Krainy znakomitym reprezentantem. Pierwsze wzmianki o wsi są z roku 1317. Wówczas nosiła ona nazwę Lanszik, później Lanczk, a w 1491 r. Lantzke - od niemieckiego słowa Lanzig – łąka.
Gdy zakładano wieś jej wnętrze tworzył wolny od zabudowy owalny plac. Był on miejscem postoju dla zwierząt, zapewne mieścił też sadzawkę oraz ogniskował życie społeczne wsi. Zabudowa była na zewnątrz, rozchodząc się promieniście od łukowatych ulic. To charakterystyczny plan owalnicy, typowy dla osad słowiańskich, w szczególności na Pomorzu.
Dziś centralne miejsce średniowiecznej owalnicy dominuje gotycki kościół pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny z końca XV w. Wiąże się z nim legenda o odlewaniu dzwonów. Otaczający kościół kamienny mur, a w jego obrębie pomnikowy starodrzew, wprowadzają w klimat miejsca emanującego historią i powiązanych z nią legend.
O urodzie Łącka stanowią też budynki o konstrukcji szachulcowej (rodzaj budownictwa szkieletowego lub słupowo – ryglowego) wznoszone od poł. XIX w., których we wsi zachowało się około trzydziestu. Szachulec wyróżnia to, że przestrzeń pomiędzy drewnianymi belkami, stanowiącymi konstrukcję nośną ścian, jest wypełniona plecionką z łozy lub trzciny, na którą jest narzucona glina, rozrobiona z sieczką, trocinami lub wiórami. Belki malowano na czarno, a wypełnienie na biało, tworząc kontrastowy wzór kraty.
Przez wieki Łącko należało do Książąt Pomorskich dynastii Gryfitów, podlegając zarządowi dóbr w Jezierzanach. W Łącku, według przekazów, przez kilka lat mieszkał przyszły książę Bogusław X (1454-1523), który przeszedł do historii z przydomkiem „Wielki”. Jak głosi podanie Bogusław został wyrzucony z zamku w Darłowie przez swoją matkę. Opiekę nad nim sprawował chłop Hans Lange.
Przydomek „Wielki” nadano Bogusławowi X ze względu na mądrą i dojrzałą politykę. Spośród wszystkich Książąt Pomorskich zyskał największe uznanie potomnych. Umocnił władzę książęcą przez utworzenie sądu nadwornego, centralnej administracji, kancelarii i urzędu marszałka. Zreformował dwór i zarząd księstwem.
Po śmierci ostatniego z pomorskich książąt Bogusława XIV (1580-1637) i zakończeniu wojny 30 – letniej (1618 - 48), Łącko przeszło na własność elektorów brandenburskich. Pamięć o pobycie w Łącku młodego księcia Bogusława X żywa była jeszcze w XIX wieku. W miejscu, w którym zamieszkał ufundowano, zachowaną do dziś, okazałą pamiątkową tablicę.
Trasa szachulca i legend poprowadzono tak, by wyeksponować owalnicowy charakter wsi. Zaczyna się ona przy czterech dębach, zwanych Dębami Pokoju, posadzonych na cześć zakończenia wojny francusko – pruskiej (1870 -71). Warto dotrzeć aż do jeziora Wicko, które, prócz piękna wodnej toni, oferuje legendę o tajemniczym łabędziu.
TRASA TURYSTYCZNA
ZAPRASZA:
Pracownia „Kukuryku” Katarzyna i Piotr Szymańscy
Łącko 9, 76-113 Postomino
tel.: 59-810-95-69
kontakt w godz. 8:00 - 16:00
www.agro-chata.pl
WYDARZENIA CYKLICZNE:
Bieg „Śladami Bogusława X” - 1 maja
Już od dziewiętnastu lat na początku maja w Łącku nad jeziorem Wicko odbywa się coroczny Bieg „Śladami Bogusława X” – księcia Pomorskiego mieszkającego niegdyś w tej właśnie miejscowości. Bieg zaliczany jest do Festiwalu Biegowego Powiatu Sławieńskiego 2018 r., gromadzi mieszkańców z kilkunastu sołectw. Przewidywana trasa to 2 pętle po 5000 m ze startem i metą w Łącku przy jeziorze Wicko.
Festyn Szachulcowy - lipiec
W lipcu odbywa się festyn, którego celem jest przede wszystkim pokazanie Łącka. Podczas tego wydarzenia można m.in. własnoręcznie wykonać papier czerpany, samemu ulepić gliniane naczynie i nauczyć się tradycyjnego budownictwa opartego na szkielecie drewnianym wypełnionym gliną.
INFORMATOR DO POBRANIA:
Pracownia Plastyczna „Kukuryku” Łącko 9.
WARTO ZOBACZYĆ:
Kościół Parafialny pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny z XIII w.
Jest dominantą przestrzenną miejscowości oraz atrakcją turystyczną dla gości i turystów odwiedzających Łącko. Kościół usytuowany jest w centrum wsi. W 1500 r. przebudowano go na trzynawowy. Wpisany jest do rejestru zbytków wraz z otoczeniem (brama i cmentarz przykościelny) oraz wystrojem wnętrza: przetrwała chrzcielnica kamienna z XVII w., renesansowy ołtarz główny z XVII w., barokowy krucyfiks z XVIII w. z rzeźbą, późnogotycka rzeźba św. Anny Samotrzeć z ok. 1500 r., ambona z XIX w., malowidło na stropie z XIX w., rzeźba Mojżesza, św. Marka i Chrystusa z XVIII w., dzwon z XVI w. i dwa lichtarze cynowe. W renesansowym ołtarzu z ok. 1600 r. zachowane zostały trzy obrazy: "Ostatnia Wieczerza", "Zwiastowanie" i "Ukrzyżowanie", prospekt organowy z XIX w. i chór muzyczny z XVII w.
W średniowieczu kościoły budowano zazwyczaj w centralnej części wsi, a wokół nich powstawały cmentarze przykościelne, które były ogrodzone kamiennymi murkami. Granice cmentarza dodatkowo obsadzano drzewami, aby chroniły cmentarze i osłaniały kościoły przed pożarami. Dzisiaj w Łącku zachowało się już tylko w części kamienne ogrodzenie, gotycka ceglana bramka wejściowa i szpaler pomnikowych lip wokół granic cmentarza. 10 z nich jest pomnikami przyrody.
Kontakt:
Centrum Kultury i Sportu w Postominie, 76-113 Postomino 97
Nr tel.: 59 810 93 73 www.postomino.pl
Sieć Najciekawszych Wsi - opowieść o wartościach wiejskiego dziedzictwa www.siecnajciekawszychwsi.pl
Projekt Polskiej Sieci Odnowy i Rozwoju Wsi realizowany w Łącku przez gminę Postomino
www.postomino.pl facebook.com/gminapostomino