„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie.”
Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
„Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Schematu II Pomocy Technicznej „Krajowa Sieć Obszarów Wiejskich” Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020”.
SPYCIMIERZ
Zobacz Procesję Bożego Ciała w Spycimierzu – 2-kilometrowy dywan z żywych kwiatów i 200 lat tradycji układania kwietnych dywanów
Spycimierz jest dziś jedną z największych wsi na terenie gminy Uniejów. Niegdyś znajdował się tu gród książęcy i kasztelania broniąca na północy rubieży Ziemi Łęczyckiej, a później wschodniej granicy Ziemi Sieradzkiej. Stary gród kasztelański, po którym pozostało stożkowe grodzisko, położone na wschód od współczesnego Spycimierza, znajdował się w widłach Warty i Czarnej Strugi. Najstarsza wzmianka o tym grodzie (Zbuczmir) zawarta jest w tzw. dokumencie mogileńskim z 1065 r. O starożytności grodu świadczą odnalezione tu groby z popielicami. Gall Anonim zanotował w swej kronice, że książę Bolesław z przydomkiem Krzywousty w czasie walk ze swym przyrodnim bratem Zbigniewem, posuwając się z Kalisza do Spycimierza, uwięził tu arcybiskupa Marcina. Tę wojnę braterską powszechnie datuje się na jesień lub zimę 1106/1107 r. Nieraz na tej podstawie przyjmuje się, że wtedy istniał w Spycimierzu kościół oraz parafia. Po raz drugi Spycimierz znalazł się na kartach tejże kroniki w 1108 r. Z tego właśnie roku jest pierwszy, najsolidniej udokumentowany zapis źródłowy o tutejszym kościele. Była to budowla drewniana, a ze szczegółów konstrukcyjnych wiadomo o znajdującym się przy nim drewnianym krytym ganku. Nie była też nowa i dlatego najbardziej możliwe jest istnienie kościoła spycimierskiego w 1106 r. Z dokumentów wynika, że kościół spycimierski miał już wtedy niewątpliwie charakter parafialny, a mianowicie parafii grodowej. Zajmuje ona poczesne VI miejsce wśród najstarszych – pomijając siedziby biskupstw – takich parafii, po Gieczu (1039 r.), Cieszynie, Wiślicy, Inowłodzu i Krobi (wszystkie z XI w.), a przed Głogowem (1109 r.), Sandomierzem i Zawichostem (1148 r.), Legnicą (1149 r.) i wieloma innymi, bardziej znanymi ośrodkami parafialnym (źródło: wykład prof. Uniwersytetu Łódzkiego Jana Szymczaka wygłoszony podczas uroczystości jubileuszowej 900-lecia parafii w Spycimierzu).
Warto zobaczyć
Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Spycimierzu
Pierwsza wzmianka autorstwa Galla Anonima dowodzi, że w 1106 r. w Spycimierzu istniał kościół. Ponieważ jednak zbudowanie świątyni wiązało się jednocześnie z utworzeniem parafii, należy przyjąć, że parafia powstała przed 1106 r. i przynależała do dekanatu warckiego. Opiekę sprawowali kapłani diecezjalni. Istotną zmianę w statusie parafii przyniósł rok 1491, kiedy to inkorporowano ją do kolegiaty uniejowskiej i powierzono opiece kolegium mansjonarzy. Dopiero po 1865 r. Spycimierz otrzymał własnego proboszcza. Po 1818 r. parafia znalazła się w granicach diecezji kujawsko-kaliskiej, w dekanacie uniejowskim.
W czasie II wojny światowej ks. proboszcz Marian Chwiłowicz, mimo ostrzeżeń, nie opuścił swoich parafian, a wypędzony z plebanii przeniósł się do organistówki i stamtąd kierował placówką. Tam też aresztowali go Niemcy i wywieźli do obozu w Dachau, gdzie został zamordowany 27 lipca 1942 r.
W roku 1943 Niemcy barbarzyńsko zburzyli kościół, a później spalili słynący łaskami krzyż, z którego ocalała jedynie Głowa Chrystusa. Ten niezwykły relikt z łaskami słynącego krzyża znalazł się w Muzeum Narodowym w Poznaniu w dziale Rzeźba Średniowieczna.
Cennym spycimierskim zabytkiem o średniowiecznym rodowodzie jest Głowa Chrystusa, jedyny ocalały fragment Krzyża ze Spycimierza. Dziś można ją oglądać w Muzeum Narodowym w Poznaniu.
Wydarzenie cykliczne
Spycimierskie Boże Ciało
Od 200 lat w Boże Ciało mieszkańcy wsi od rana gromadzą się, by układać misterny dywan kwiatowy o długości prawie 2 km. W mieście dokonuje się prawdziwe pospolite ruszenie – w usypywaniu kompozycji kwiatowych uczestniczą zarówno kilkuletnie dzieci, nastolatki, jak i dorośli. Tradycja więc żyje i jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Początkowo do dekoracji używano wyłącznie żółtego piasku i gałęzi drzew. Kwiaty jako element dekoracyjny zostały wprowadzone w latach 20. XX wieku. Wśród układanych motywów na dywanach z kwiatów dominują symbole i obrazy religijne, rozety i inne kompozycje kwiatowe. Tworzywem artystycznym – oprócz różnobarwnych kwiatów – są liście, gałązki krzewów, kłosy zbóż i kora drzew. Po uroczystej mszy świętej procesja eucharystyczna przechodzi po dywanie kwiatowym.
W roku 2016 Spycimierskie Boże Ciało zostało rozszerzone o kilka artystycznych wydarzeń z udziałem artystów z Włoch. Przy kościołach parafialnych w Spycimierzu, Wilamowie i Wieleninie włoscy goście usypali z kolorowego pyłu kwiatowego przepiękne obrazy.
Kontakt
Urząd Miasta i Gminy Uniejów
ul. Błogosławionego Bogumiła 13
99-210 Uniejów