Izba Tradycji

IZBA TRADYCJI

W niedalekiej odległości od kościoła warto zatrzymać się przy kamieńskiej Izbie Tradycji. Budynek, w którym obecnie mieści się Izba w przeszłości był wykorzystywany jako kuźnia, siedziba straży pożarnej, czy też wiejski wodociąg. W Izbie zgromadzono stare przedmioty używane w gospodarstwach domowych i rolnych oraz dokumenty, zdjęcia, obrazy itp.

W 2019 r. zrealizowano projekt pt. "Izba Tradycji w Kamieniu Śląskim - wizytówką dorobku kulturowego na lokalnym szlaku turystycznym", w ramach poddziałania 19.2 "Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Odnowiono elewację, wymieniono okna oraz odświeżono wnętrza. Izba została wyposażona w  monitor dotykowy, umożliwiający wyświetlanie prezentacji multimedialnych.
 

Izba Tradycji w Kamieniu Śląskim przed i po remoncie.
 

 

EKUMUZEUM PRZY SZKOLE PODSTAWOWEJ W KAMIENIU ŚLĄSKIM

 

Kierując się ulicą Klasztorną, przy szkole podstawowej, znajduje się obiekt Ekomuzeum.Jest urządzone w formie stylowej altany, pełniącej funkcję wystawienniczą dawnych maszyn rolniczych. Integruje lokalną społeczność wokół historii i dawnej kultury rolnej. Usytuowanie Ekomuzeum w obrębie kompleksu szkolnego w sposób naturalny predestynuje go do pełnienia roli edukacyjnej. Środki na dane zadanie otrzymano w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007–2013.

Teren przy szkole podstawowej im. Powstańców Śląskich w Kamieniu Śląskim

Kontakt: 77 467 11 19

 

"Diabelski kamień”

W niedalekiej odległości od Izby Tradycji znajduje się kilkunastotonowy głaz narzutowy. Jego historia owiana jest tajemniczą legendą, zgodnie z którą kamień ten został zagubiony przez anioła strąconego przez Boga do piekła. Inna przypowieść głosi, że w tutejszą okolicę został on przywleczony przez samego diabła. W związku z tym nazywany jest „diabelskim kamieniem”. W rzeczywistości przed ponad 400 tysiącami lat dotarł on do pobliskiego lasu wraz z ogromnym skandynawskim lądolodem. Stamtąd, w 1980 r., został przetransportowany w miejsce, gdzie się obecnie znajduje. Ze względu na jego potężne rozmiary uznano go za pomnik przyrody nieożywionej.