Ścieżka edukacyjno-przyrodnicza "Śladami Susła"
Łac. nazwa (Spermophilus citellus syn. Citellus citellus). Niewielki gryzoń (240 - 340 gramów), przy czym samiec jest większy od samicy. Ubarwienie żółtawoszare (grzbiet i boki) z gęsto ułożonymi, nieregularnymi brązowo-szarymi prążkami.
Zamieszkuje nizinne i wyżynne tereny otwarte, zwłaszcza ugory, suche często kamieniste łąki, pastwiska, skarpy i nasłonecznione pagórki. Spotyka się go także na drogach i miedzach śródpolnych. Unika lasów i terenów wilgotnych. Występowanie susła moręgowanego ogranicza się do terenów Europy Środkowej i Wschodniej oraz Azji Mniejszej. Niemal wszędzie jego liczebność spada, grozi mu całkowite wyginięcie.
W Polsce suseł moręgowany wyginął całkowicie na przełomie lat 70. i 80. Główną przyczyną wymierania susła w Polsce była likwidacja dużych obszarów pastwisk i ugorów, a także fragmentacja krajobrazu i przerwanie korytarzy ekologicznych. Na niektórych stanowiskach susły zostały wytępione w wyniku celowej działalności człowieka.
W roku 2004 do ZOO w Poznaniu sprowadzono w celu reintrodukcji pierwsze 9 susłów moręgowanych z ogrodu zoologicznego w Bernie w Szwajcarii. W roku 2005 sprowadzono 102 osobniki odłowione na międzynarodowym lotnisku Ferihegy w Budapeszcie. Pierwszym stanowiskiem reintrodukcji na wolności jest łąka między Kamieniem Śląskim a Kamionkiem - tam najdłużej zachowała się silna populacja tego gatunku. Pierwszą grupę 79 susłów wypuszczono w roku 2005, a kolejną - 100 osobników - w roku 2006. W roku 2006 na stanowisku tym zaobserwowano także potomstwo susłów wypuszczonych w roku 2005.
Obszar obecnego i potencjalnego występowania susła moręgowanego k. Kamienia Śląskiego został umieszczony w rządowym projekcie sieci Natura 2000.
Program przywracania susłów moręgowanych faunie Polski jest realizowany przez Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody "Salamandra", we współpracy ze Stowarzyszeniem Ochrony Przyrody BIOS w Opolu i Ogrodem Zoologicznym w Poznaniu. Sponsorami strategicznymi są UNDP SGP/GEF i Fundacja EkoFundusz.
