Pałac, Sanktuarium św. Jacka
Swoistym centrum dynamizującym rozwój Kamienia Śląskiego był przez wieki i jest nadal pałac Odrowążów. Tu urodziło się troje wielkich Odrowążów wyniesionych przez Kościół na ołtarze: św. Jacek, bł. Czesław i bł. Bronisława. Obiekt powstał jako gród rycerski i miał charakter obronny. Jego początki sięgają XI w. Jest dwukrotnie wymieniany w Kronice Galla Anonima. Przez kilka wieków nie był rozbudowywany. Gruntowna przebudowa następowała w kilku etapach: w XVI, XVIII, XIX i XX w. Pierwotne, obronne przeznaczenie zamku zostało zmienione na rzecz pałacowego, co określiło charakter zabudowań po dzień dzisiejszy.
Od XIV w., kiedy linia kamieńskich Odrowążów wygasła, zamek zmieniał właścicieli. W 1361 r. przejął go rycerz Tomasz z Kamienia. Od 1591 r. przeszedł w ręce szlacheckiego rodu Mikołaja Strzały (właściciela Strzelec Opolskich) i jego spadkobierców: Jana Bessa, Mikołaja i Piotra von Rokowsky oraz Wacława von Kaldenborn. W 1660 r. rozpoczęła się w kamieńskim zamku era szlacheckiego rodu von Larisch. Zamek został wówczas przebudowany na pałac. W 1799 r. odziedziczył go po swojej siostrze Zofii, wdowie po Karolu Ludwigu von Larisch (małżeństwo było bezdzietne), archidiakon wrocławski Ernest von Strachwitz. Po nim, w 1808 r., kamieńskie dobra przejął Hiazynt von Strachwitz. Odtąd, aż do końca II wojny światowej, pałac pozostawał w rękach rodziny Strachwitzów.
W 1944 r. w pałacu urządzono szpital dla rannych, a w styczniu 1945 r., gdy wkroczyły tam wojska sowieckie, pałac splądrowano, a kaplicę podpalono. Przepadły cenne zabytki i pamiątki związane z kultem św. Jacka.
Po II wojnie światowej pałac, jako tzw. mienie poniemieckie, został upaństwowiony. Utworzono tam dom dziecka. W latach 50. XX w. rozbudowano pobliskie lotnisko. Ewakuowano więc z pałacu dzieci i zamieniono go na obiekt wojskowy, w którym zamieszkali sowieccy oficerowie. Wówczas to został doprowadzony do ruiny, a w maju 1970 r. spalony. Było to najprawdopodobniej celowe działanie w ramach zacierania śladów po wojskach sowieckich i niszczenia tzw. dóbr poniemieckich. Obiekt stał opuszczony przez dwadzieścia lat. W tym czasie splądrowano to, co pozostało jeszcze po pożarze. Pozostała więc tylko ruina. W ramach przemian politycznych, jakie dokonały się w Polsce w 1989 r. wojsko przekazało pałac pod kuratelę wojewody opolskiego. Ten, nie mogąc zbyć obiektu przekazał go Diecezji Opolskiej. Biskup opolski Alfons Nossol przyjął ruiny pałacu w Kamieniu Śląskim ze względów pietystycznych, by mógł się tam rozwijać kult św. Jacka. Podjął wówczas decyzję o jego odbudowie. Pracami kierował ks. dr Albert Glaeser. Odbudowa i adaptacja pałacu do nowych funkcji trwała niespełna cztery lata. Poświęcenia pałacu wraz z kaplicą św. Jacka dokonano 14 sierpnia 1994 r.
Możliwość zwiedzania pałacu z przewodnikiem przez osoby indywidualne pon.-pt. (11.00-14.00) oraz w soboty, niedziele, święta (od 13.00 do 16.00 o każdej pełnej godzinie). Tel. +48 77 46 71 120 www.kamien.biz
Brama dzwonów – „Brama pojednania i pokoju”
Ciekawe architektoniczne i kultyczne dopełnienie kompleksu pałacowo-sanktuaryjnego stanowi brama dzwonów. Jest ona także wielką atrakcją turystyczną. Jej powstanie wiąże się z darem pięciu dzwonów, który w marcu 2012 r. ośrodek otrzymał od redemptorystów z niemieckiego Bochum. W związku z zamiarem ponownego „ożywienia” dzwonów, wybudowano obiekt wieżowy. Jest to „brama dzwonów”, przez którą wierni, od strony parku, przechodzą ku Sanktuarium św. Jacka. Mieści się w niej osiem dzwonów zestrojonych ze sobą w brzmieniową oktawę. Dzwony po raz pierwszy zabrzmiały 26 lipca 2012 r. w uroczystość św. Anny. Nazwano je „Dzwonami pojednania i pokoju”.
Całość kompozycji tworzą dzwony o następujących nazwach: Matka Boża Nieustającej Pomocy (waga: 2800 kg), św. Józef (waga: 1810 kg), św. Alfons (waga: 1350 kg), św. Klemens (waga: 780 kg), św. Gerhard (waga: 520 kg), św. Jacek (waga: 500 kg), bł. Czesław (waga: 290 kg), bł. Bronisława (waga: 220 kg). Łączna waga dzwonów (bez okuć) wynosi 8270 kg.
Na frontonie „bramy dzwonów” umieszczono napis: Laudate Dominum (uwielbiajcie Pana). Określa on cel, którym jest uwielbienie Boga i przywoływanie wszystkich ludzi dobrej woli do udziału w modlitewnej wspólnocie oddającej cześć i chwałę Najwyższemu Panu.
